Rok 1756

Łochowo pojawiło się na kartach historii na początku XVI wieku. W dniu 1 grudnia 1744 roku wydano kontrakt osadniczy, w którym nakazano założenie osady przez olędrów (holendrów). Osadnictwo olęderskie rozwijało się na terenie Rzeczpospolitej od XVI wieku. Byli to uciekinierzy z Holandii, który schronili się na ziemiach polskich przed prześladowaniami religijnymi. Na tych terenach osuszali bagniste pola oraz łąki. Zakładali swoje domostwa, kościoły oraz szkoły. Placówka szkolna w Łochowie została założona w 1756 roku. Był to budynek jednoizbowy, w którym nauczał jeden nauczyciel. Szkoła łochowska nie doczekała się reformy oświaty z dnia 14 października 1773 roku, gdyż Łochowo znalazło się pod panowaniem króla pruskiego Fryderyka II Wilhelma. Po I rozbiorze (1772 roku) zniesiono wszystkie polskie urzędy. Wprowadzono język urzędowy niemiecki. Powołano nową instytucję – Deputację Kamery Wojennej i Domen, które siedzibę wyznaczono w Bydgoszczy. Kamerze podporządkowano wszystkie sprawy, w tym szkolnictwo elementarne. Zgodnie z Powszechnym Prawem Krajowym dla państw królewsko - pruskich (Allgemeines Landrecht für die Königlich Preussischen Staaten) z dnia 1 czerwca 1794 roku stwierdzono, iż każdy nauczyciel powinien wykazać się świadectwem do pracy w szkole. Prawdopodobnie pedagodzy łochowscy przedstawili swoje uprawnienia do nauczania. Na przełomie XVIII/XIX wieku wspomina się o nauczycielach pracujących w Łochowie. Możemy domyślać się, że pierwsi nauczyciele uczyli dzieci pisania, czytania oraz rachunków, tzn. podstawowych umiejętności przydatnych w codziennym życiu. Pod polskim panowaniem, czyli w czasach Księstwa Warszawskiego (1807 - 1815), w Łochowie spotykamy nauczyciela Daniela Schaacz, który pełnił swoją funkcję do roku 1818.